Od strony północno-wschodniej klasztoru przylega do zakrystii mała kaplica Matki Bożej Sokalskiej. Znajduje się w niej czczona przez wiernych kopia cudownego Obrazu Matki Bożej Pocieszenia z Sokala n. Bugiem (obecnie Ukraina). Obraz otaczają liczne wota  z XVIII i XIX wieku oraz rzeźbione w drewnie anioły podtrzymujące krzyż ołtarzowy i świece.

Najstarsze wiadomości o pierwotnym obrazie pochodzą z 1612 r. Wizerunek miał być namalowany w cudowny sposób i umieszczony w 1392 r. przez malarza Jakuba Wężyka w cerkiewce znajdującej się na małej wyspie koło Sokala. W czasie napadu tatarskiego w 1519 r. cerkiew spłonęła, ale obraz uniknął zniszczenia. Wizerunek miał być kopią Matki Bożej Częstochowskiej z pewnymi cechami malarstwa ruskiego. Po koronacji obrazu MB Częstochowskiej w 1717 r. pojawił się projekt koronacji obrazu MB Sokalskiej. Oprócz bernardynów - stróżów wizerunku - zabiegali o nią także Potoccy, zwłaszcza Józef - strażnik koronny i jego brat Michał - pisarz koronny. Koronacja odbyła się 8 września 1724 r. Dokonał jej Jan Skarbek - arcybiskup lwowski w asyście Jana Szaniawskiego - biskupa koadiutora chełmskiego i Józefa Lewickiego - biskupa chełmskiego obrządku greckokatolickiego. Oprócz olbrzymich tłumów wiernych obu obrządków i setek duchownych uroczystość uświetniła obecność kilku tysięcy wojska różnego autoramentu, bramy triumfalne, światła, sztuczne ognie, salwy armatnie i wiele innych strakcji. Michał Potocki uznawszy, że korony przysłane z Rzymu były zbyt skromne, ufundował korony ze szczerego złota. Obraz posiadał też złotą sukienkę. Kres "złotego wieku" sokalskiego sanktuarium położył pożar, który w nocy 25 maja 1843 r. strawił wyposażenie klasztoru, kościoła i sam cudowny obraz. W 1848 r. poświęcono nowy obraz Matki Bożej namalowany na wzór starego przez lwowskiego malarza Maszkowskiego. W 1905 pojawił się pomysł kolejnej koronacji, ale nie został doprowadzony do skutku.

Po zmianie granic Polski w 1951 r. klasztor w Sokalu znalazł się poza nimi. W ramach repatriacji został opuszczony w październiku 1951 r. Wyposażenie kościoła i klasztoru trafiło częściowo do klasztoru w Leżajsku, częściowo do Krakowa. Duże zasługi przy urządzaniu krakowskiej kaplicy dla obrazu MB Sokalskiej położył wieloletni zakrystian klasztoru sokalskiego, a następnie krakowskiego, br. Antoni Dębski. Kaplica ta cieszy się dużą popularnością ze względu na Msze okolicznościowe dla wiernych.




Archiwalne widokówki z obrazem MB Sokalskiej i kościołem bernardynów w Sokalu